Laboratuvar kimyasında biyomoleküler analiz, biyolojik sistemlerdeki moleküllerin yapılarını, fonksiyonlarını ve etkileşimlerini incelemeyi amaçlar. Bu analizler, proteinler, nükleik asitler, karbonhidratlar ve lipitler gibi biyomoleküllerin tanımlanması, nicelendirilmesi ve karakterizasyonunu içerebilir. İşte laboratuvar kimyasında biyomoleküler analiz için kullanılan bazı temel yöntemler: 

Elektroforez: 

Sodyum Dodesil Sülfat Poliakrilamid Jel Elektroforezi (SDS-PAGE): Proteinlerin ayrılması ve boyutlarının belirlenmesi için kullanılır. SDS, proteinlerin kararlı bir şekilde yüklenmesini sağlar ve proteinlerin yalnızca boyutlarına göre ayrılmasını sağlar. 
Agaroz Jel Elektroforezi (AGE): Nükleik asitlerin boyutlarına göre ayrılması için kullanılır. DNA veya RNA parçaları, agaroz jel üzerinde elektrik alanına maruz bırakılarak ayrılır ve belirli bir boyut aralığına göre sıralanır. 
İzo-elektrik Fokuslama (IEF): Proteinlerin izoelektrik noktalarına göre ayrılmasını sağlar. pH gradyanı içeren bir jel kullanılarak, proteinlerin izoelektrik noktalarına göre migrasyonları izlenir. 


Kromatografi: 

Yüksek Performanslı Sıvı Kromatografisi (HPLC): Proteinlerin, amino asitlerin, nükleik asitlerin ve karbonhidratların analizinde kullanılır. Farklı moleküler özelliklere sahip bileşenler, bir hareketli faz (mobil faz) ile bir sabit faz (statik faz) arasındaki etkileşimlerden kaynaklanan farklı hareket hızlarına sahiptir. 
Gaz Kromatografisi-Mass Spektrometrisi (GC-MS): Bir maddenin bileşenlerinin belirlenmesi için kullanılır. Gaz kromatografisi, bileşenlerin ayrılmasını sağlar, ardından kütle spektrometrisi ile ayrılan bileşenlerin tanımlanması yapılır. 


Spektroskopik Teknikler: 

Kızılötesi (FTIR) Spektroskopisi: Moleküler yapıların belirlenmesi için kullanılır. Kimyasal bağların titreşim ve dönüşümlerinden kaynaklanan frekans değişiklikleri incelenir. 
Nükleer Manyetik Rezonans (NMR) Spektroskopisi: Moleküler yapıların ve moleküler etkileşimlerin belirlenmesi için kullanılır. Atomik çekirdeklerin manyetik özellikleri incelenir. 
Kütle Spektrometrisi (MS): Kütle-yük oranlarına dayanarak moleküler kütlenin belirlenmesi için kullanılır. Biyomoleküllerin kütlelerinin belirlenmesinde ve tanımlanmasında kullanılır. 


Biyosensörler: 

Biyomoleküllerin tanımlanması ve miktarlarının belirlenmesi için kullanılan duyarlı ve hızlı analiz cihazlarıdır. Elektrokimyasal, optik veya manyetik ölçüm prensiplerine dayanabilirler. 
Bu yöntemler, laboratuvar kimyasında biyomoleküler analiz için yaygın olarak kullanılan temel tekniklerdir. Çoğu zaman, birkaç farklı yöntemin bir arada kullanılması, daha kapsamlı ve kesin sonuçlar elde etmek için gereklidir.