Kahve kültürünün kökenleri, Orta Doğu'da Etiyopya'nın güneybatısında bulunan Kaffa bölgesine dayanmaktadır. Kahve çekirdeklerinin ilk kez ne zaman ve nasıl keşfedildiği kesin olarak bilinmemekle birlikte, Etiyopyalılar, kahve çekirdeklerini çiğneyerek veya çay olarak tüketerek uyarıcı etkilerini fark etmişlerdir. Efsaneye göre, kahve keşfi bir çoban olan Kaldi'nin keçilerinin kahve çalılarını yediğini ve daha sonra hareketli ve enerjik hale geldiğini görmesiyle gerçekleşti. 

Kahve, Orta Doğu'da 15. yüzyılda Yemen'de ticari olarak yetiştirilmeye başlandı. Yemen'de kahve yetiştiriciliği yaygınlaştı ve Mekke ve Medine gibi dini merkezlere ihraç edildi. Kahve, Müslüman hacıların uyanık kalmalarına ve dualarını yapmalarına yardımcı olmak için kullanıldı. 

Kahve, Yemen'den Hicaz Yarımadası boyunca Osmanlı İmparatorluğu'na yayıldı ve kahvehaneler, sosyal toplantılar ve tartışmaların merkezi haline geldi. Kahve, Osmanlı İmparatorluğu'nun fethettiği topraklara ve sonrasında Avrupa'ya yayıldı. 17. yüzyılda, kahve Avrupa'nın büyük şehirlerinde popüler hale geldi ve kahvehaneler sosyal yaşamın önemli bir parçası haline geldi. 

Kahve ticareti, Yemen'den başlayarak Habeşistan, Mısır, Türkiye, Hindistan ve sonunda Avrupa'ya kadar uzanan önemli ticaret yolları boyunca gelişti. Kahve ticareti, kahvehanelerin yayılmasını sağladı ve kahve içmenin bir ritüel haline gelmesine neden oldu. 

Bugün kahve kültürü, dünya çapında yaygın olarak kabul görmüş bir fenomendir. Her kahve türünün farklı bir tarihi ve kültürel bağları vardır. Örneğin, İtalya'da espressonun keyfi çıkartılırken, Türkiye'de Türk kahvesi demlenirken, Orta Doğu'da kahve telvesi ile fal bakılır. Kahve, sosyal etkileşimlerin, iş toplantılarının ve arkadaş buluşmalarının vazgeçilmez bir parçası haline gelmiştir.