Antik tıp ve şifacılık, eski dünyadaki medeniyetlerin sağlıkla ilgili bilgi, uygulama ve inançlarını kapsar. Antik çağlarda, tıp ve şifa yöntemleri büyük ölçüde dini, kültürel ve doğal unsurlarla şekillenmiştir. İşte antik tıp ve şifacılıkla ilgili bazı önemli bilgiler: 

Antik Mısır: Antik Mısır'da tıp, büyü ve dini ritüellerle sıkı şekilde bağlantılıydı. Mumyalama gibi uygulamalar, ölülerin sonsuz yaşamına inançla ilişkilendirilmiştir. Ayrıca, Edwin Smith Papirüsü gibi eski metinlerde cerrahi teknikler ve tıbbi tedaviler hakkında bilgiler bulunur. 

Antik Yunan: Antik Yunan tıbbı, Hipokrat ve diğer Yunan doktorların katkılarıyla önemli bir gelişme yaşamıştır. Hipokrat, tıbbi uygulamaları doğa yasalarına dayandırma felsefesiyle tanınır. Yunan tıbbı, dört humoral teoriyi (kan, balgam, sarı safra, siyah safra) ve bedenin dengesi kavramını içerir. 

Antik Roma: Antik Roma'da tıp, Yunan tıbbının etkisi altında gelişti. Romalılar, banyolar, su temizliği ve hijyen gibi önemli sağlık uygulamalarını benimsediler. Galen gibi doktorlar, Romalıların tıp alanındaki bilgi birikimini artırdılar. 

Antik Çin: Antik Çin tıbbı, akupunktur, bitkisel ilaçlar, masaj ve Qi enerjisi gibi geleneksel yöntemleri içerir. İç-Dış teorisine dayalı olarak, vücut içindeki enerji dengesizliklerinin hastalıklara neden olduğuna inanılır. 

Antik Hindistan: Antik Hindistan'da, Ayurveda adı verilen eski bir tıp sistemi geliştirilmiştir. Ayurveda, vücudun dengesini ve ruhun iyiliğini teşvik etmek için diyet, yoga, masaj ve bitkisel ilaçları içerir. 

Antik tıp ve şifacılık, günümüzdeki modern tıbbın temellerini oluşturan birçok fikri ve prensibi içermektedir. Bazı geleneksel tıp uygulamaları hala alternatif tıp yöntemleri olarak kullanılmakta olup, bu uygulamaların bir kısmı bilimsel araştırmalar ve kanıta dayalı tıbbi yaklaşımlarla desteklenmektedir. Modern tıbbın gelişimi, bilimsel araştırmaların, teknolojik ilerlemelerin ve kanıta dayalı uygulamaların katkılarıyla önemli ölçüde ilerlemiştir.